Afgelopen week ben ik begonnen aan iets nieuws.
Geen fysiek onderdeel van mijn revalidatie, maar een innerlijke zoektocht.
Want terwijl ik elke dag werk aan mijn fysieke herstel, voel ik dat er nog iets anders speelt. Iets diepers.
Sinds ik weet dat de verlamming van mijn strottenhoofd veroorzaakt is door uitval van de nervus vagus, is mijn nieuwsgierigheid gegroeid.
Wat is deze zenuw precies?
En kan het zijn dat hij al veel langer signalen gaf, waar ik nooit naar heb kunnen luisteren?
De zenuw die alles verbindt
De nervus vagus is één van de belangrijkste zenuwen in ons autonome zenuwstelsel. Hij loopt van de hersenstam naar verschillende organen: het hart, de longen, de darmen, en – in mijn geval relevant – ook naar het strottenhoofd.
Deze zenuw speelt een centrale rol in het reguleren van onbewuste functies zoals ademhaling, hartslag en spijsvertering. Maar hij doet méér dan alleen aansturen: hij registreert ook wat er in het lichaam gebeurt en stuurt die signalen terug naar de hersenen.
Dat betekent dus dat deze zenuw een directe verbinding vormt tussen lichaam en brein. En dat maakt hem zo belangrijk.
Darmen en hersenen: een bewezen verbinding
Er is inmiddels veel wetenschappelijk bewijs dat onze hersenen en darmen intens met elkaar communiceren. Deze hersen-darm-as (gut-brain-axis) wordt grotendeels gestuurd door – je raadt het al – de nervus vagus.
Wat er in onze darmen gebeurt, beïnvloedt dus direct onze stemming, ons zenuwstelsel en zelfs ons immuunsysteem. En andersom: langdurige stress, trauma of disbalans in ons zenuwstelsel heeft een directe impact op onze darmgezondheid.
Deze wederzijdse invloed is géén vage theorie, maar stevig onderbouwd in de neurobiologie, onder andere door wetenschappers als Michael Gershon en onderzoek naar het enterisch zenuwstelsel (ook wel ‘ons tweede brein’ genoemd).
Waarom dit voor mij belangrijk is
Als ik terugkijk naar mijn eigen geschiedenis, zie ik signalen.
Als kind had ik veel last van obstipatie.
Later ontwikkelde ik meerdere allergieën – tot aan anafylaxie toe.
Was mijn zenuwstelsel toen al overbelast?
Was mijn darm-hersen-as al jarenlang in disbalans?
En is de uitval van mijn nervus vagus, met de verlamming als gevolg, het zichtbare topje van een veel dieper liggend patroon?
Ik weet het niet zeker.
Maar de puzzelstukjes voelen steeds logischer.
En die nieuwsgierigheid wil ik volgen.
Onderzoeken is ook herstellen
Dit onderzoek – naar mijn lichaam, mijn zenuwstelsel, mijn verleden – voelt als een belangrijk deel van mijn revalidatie.
Ik neem daarin mijn kennis uit mijn hbo-v opleiding mee, maar ook mijn gevoel. En vooral: de bereidheid om eerlijk te kijken naar wat ik eerder misschien niet kon zien.
Niet om achterom te wijzen. Wel om vooruit te kunnen.
Om te begrijpen wat mijn lijf mij vertelt.
En misschien – als dat mogelijk is – stappen te zetten om herhaling te voorkomen.
Vol vragen, hoop & groeiend vertrouwen
Blijf je me volgen?
Ik deel dit proces niet omdat ik al antwoorden heb. Maar omdat ik geloof dat herstel ook begint bij nieuwsgierig durven zijn.
Misschien herken je dat. Misschien voel jij ook dat jouw lichaam méér weet dan je hoofd soms toelaat.
Ik neem je graag mee in deze zoektocht.
Reactie plaatsen
Reacties
Klasse Sies X
Zeer duidelijk verwoord! Chapeau!
Mooi om je blogs te lezen hoe je er mee omgaat!
Blijf vooral je gevoel volgen. Ik hoop dat je daarmee de antwoorden krijgt die je verder helpen om vooruit te komen.
Weer een mooi blog .grt
Mijn man heeft NA
Graag volg ik jouw blogspot.
Hoi, Ik volg je graag. Ik heb ook NA en wat ik nu zie op het plaatje van de Nervus Vages dat is precies de plek waar het bij mij begint als ik iets doe dan krijg ik erge pijn in mijn hals naar mijn slaap toe en naar mijn borst.
Succes met je onderzoek