Mijn blog ' Het wonder waar ik op hoopte' kwam binnen, maar de aanname dat ik nu meteen beter ben, is hardnekkig. Hoe graag ik dat ook zou willen, de realiteit is echt anders..
Het was een wonder – een wonder dat me bevestigde dat mijn lichaam aan het herstellen is. Het gaf me energie en hoop. Hoop dat mijn herstel een grote kans van slagen heeft.
Goed nieuws is niet hetzelfde als genezen zijn
Het is opvallend hoe snel "goed nieuws" het misverstand voedt dat de ziekte voorbij is en ik volledig genezen ben. Velen lijken te denken dat een positieve wending de terugkeer naar het oude betekent.
Maar de waarheid is: na zo'n moment wordt er juist het méést van mij gevraagd. Het doorzetten, het blijven vechten tijdens mijn revalidatie... dat is waar mijn ware kracht, discipline en motivatie op de proef worden gesteld.
Positieve bedoelingen, maar een andere realiteit
“Oh, gelukkig, ze is weer beter.”
“Ik hoorde dat ze genezen is.”
"Wanneer komt ze weer werken?''
En dan hoor je verschillende uitspraken in de wandelgangen.
Die opmerkingen komen niet alleen bij mij terecht, maar ook bij mijn ouders en mijn vriend. En dat voelt soms pijnlijk.
Want zij worden ook dagelijks geconfronteerd met de realiteit van mijn leven. Ze zien en voelen dat ik niet beter of genezen ben. Dat ik nog volop aan het herstellen ben – met vallen en opstaan.
De kracht en valkuil van positiviteit
Enerzijds is het mooi dat ik blijkbaar uitstraal dat het goed gaat. Maar aan de andere kant... achter dat beeld ben ik nog elke dag keihard aan het revalideren in de hoop dat ik zo goed mogelijk kan herstellen.
Soms denk ik: had ik misschien minder positief moeten zijn? Dan hadden mensen misschien een ander beeld gehad.
Maar dat ben ik niet. Ik ben positief. Juist ook op momenten dat het zwaar is.
De realiteit van mijn dagelijks leven
Wat ik nu wél wil doen, is iets wat ik nog niet eerder heb gedaan: open en eerlijk opschrijven hoe mijn dagelijks leven er op dit moment uitziet.
Ik sta waar ik nu sta dankzij de onmisbare hulp van mijn omgeving. Zonder hen zou dit allemaal veel zwaarder zijn geweest. En om je een beeld te geven van hoe dat er concreet uitziet, neem ik je even mee in wat dat in de praktijk betekent:
-
Sep, mijn lieve labrador, woont al maanden bij mijn ouders omdat dit voor mij nu veel te veel is.
-
Bewegen gaat beperkt. Ik mag en kan ongeveer één uur per dag actief wandelen.
-
Buiten mijn revalidatie bij de fysiotherapeut kan ik geen andere sport meer doen, ook bijvoorbeeld geen stukje fietsen.
-
Het huishouden is te zwaar, vooral door mijn schouder.
-
Drie keer per week wordt er voor ons gekookt, door mijn ouders en schoonouders.
-
Sinds 30 december 2024 zit ik in de ziektewet en ben ik ook voorlopig nog niet in staat om te gaan (opbouwen met) werken.
-
Mijn sociale leven is veranderd.
-
Afspreken met vriend(inn)en lukt minder vaak en meestal korter of rustiger dan ik zou willen.
-
Eten gaat beter dan eerst, maar kost me nog steeds energie. Na 4 maanden revalidatie heb ik nog steeds een neusmaagsonde.
En dan vergeet ik vast nog een heleboel kleine én grote dingen, aangezien mijn aandacht van nature niet zo vaak uitgaat naar wat ik allemaal niet meer kan. Ik richt me niet op wat ik niet (meer) kan. Ik focus op wat wél lukt.
Waarom ben jij zo positief?
Juist door die manier van kijken, krijg ik vaak dezelfde vraag:
“Hoe kun jij zo positief zijn?”
En die vraag – in combinatie met het feit dat mensen blijkbaar direct de link leggen tussen positief zijn en beter zijn – heeft me aan het denken gezet.
Want wat ís dat eigenlijk, positiviteit? Hoe werkt het in je hoofd?
En welk effect heeft het op je lichaam – op herstel?
Dus ik ben erin gedoken …
En dan weet je: als ik ergens nieuwsgierig naar word, dan duik ik er niet half in. Dan wil ik alles weten. – Vol enthousiasme, stapels mindmaps en heel veel “ohhh, dus zó zit dat!”- momentjes.
En hoe meer ik ontdekte, hoe meer ik dacht: dit is niet alleen interessant voor mij.
Ik geloof echt dat meer mensen hier iets aan kunnen hebben. Dus ik heb er meteen iets van gemaakt dat ik met anderen kan delen – iets praktisch, positiefs én inspirerends.
Mijn mini-handboek voor positiviteit
In vier korte e-mails deel ik alles wat ik ontdekte over de kracht van positief denken – persoonlijk, praktisch en met veel herkenning.
Elke mail vormt een hoofdstuk uit mijn mini-handboek voor positieve gevoelens.
Dit kun je verwachten:
-
Wat zijn positieve gevoelens?
-
De bron: waar komen positieve gevoelens vandaan?
-
Hoe stimuleer je positieve gevoelens?
-
Positieve gevoelens op lange termijn vasthouden
Je ontvangt elke week één hoofdstuk – zodat je het rustig kunt lezen en er op je eigen tempo iets mee kunt doen.
Wil jij ook ontdekken wat positiviteit écht met je doet?
Meld je hieronder aan voor mijn mini-handboek en laat je inspireren.
Reactie plaatsen
Reacties
Je bent een sterke vrouw je komt er wel
Hey Robin, helder en ben zeer benieuwd naar je boekwerk! Kijk mijn mail adres even na, ging volgens mij iets fout! Groetjes Aldwin